حجة‏‏الاسلام والمسلمین سیدمحمدباقر حجتى می‌گوید: یک‌بار که خداوند رحمان به‏ این بنده توفیق عنایت فرمود به دست‏بوسى امام تشرف حاصل کنم، آن‌جناب در سرماى سوزان در رواق کوچک خانه خود روى یک صندلى کهنه نشسته بودند و سرماى آزاردهنده‌ی جماران، دست و صورت ایشان را تقریباً از سرخى به کبودى متمایل ساخته بود. علت را جویا شدم که چرا وسیله گرم‏‌کننده‏‌اى در این سرماى سخت و فضاى باز، نزد امام گذاشته نمى‌شود؟ پاسخ شنیدم که ایشان مى‏خواهند با مردم همدرد باشند؛ و به نمونه‏اى از این مواسات اشاره کردند. وقتى که لباس امام را به بیت براى شست‌وشو داده بودند و شسته نشده بود، پاسخ دادند که هنوز نوبت دریافت پودر رخت‌شویى براى بیت نرسیده است و پس‌از رسیدن شسته‏‏ مى‏شود.

منبع: جمال آفتاب، ص63