▪ بهترین راهنمای انسان

«فرزندم! با قرآن این کتاب معرفت آشنا شو؛ اگرچه با قرائت آن، و راهی از آن به‌سوی محبوب باز کن. ... پسرم! دعاها و مناجات‌هایی که از ائمه معصومین به ما رسیده است، بزرگ‌ترین راهنماهای آشنایی با او - جلّ‌وعلا- است و والاترین راه‌گشای عبودیت و رابطه بین حق و خلق است و مشتمل بر معارف الهی و وسیله انس با اوست و...

وسوسه‌های بی‌خبران تو را از تمسک به آن‌ها و اگر توانی از انس با آن‌ها غافل نکند» [وعده دیدار/۱/۸۳ و ۸۴]

▪ روزی هفت‌بار قرآن می‌خواندند

اوقات قرائت ایشان که حاج احمدآقا می‌فرمودند روزانه چهار جزء قرآن را شامل می‌شود به ترتیب عبارت بودند از:

1- قبل از نماز صبح 2- بعداز نماز صبح 3- ساعت نه صبح 4- قبل از نماز ظهر 5- بعداز ظهر (بعداز قدم زدن روزانه) 6- قبل از نماز مغرب 7- بعد از نماز عشاء

گفت‌وگو با سیدرحیم میریان

▪ بخوان جانم

وقتی هلی‌کوپتر به زمین نشست افراد انتظامات یک دالان انسانی تا نزدیکی جایگاه درست کردند و امام همراه حاج احمدآقا و چندتن از روحانیون روی جایگاه قرار گرفتند.

نخست یک نوجوان با صدایی بسیار خوش و دل‌نشین چند آیه از قرآن‌مجید همراه با ترجمه قرائت کرد. هربار که او می‌خواست ختم کند، امام به او می‌گفت: «بخوان جانم».

منبع : خبرنگار کیهان - ۱۴/۱۱/۵۷

▪ هر کس می‌خواهد آدم بشود، باید قرآن بخواند

وقتی غذای امام را داخل اتاق می‌بردم وارد اتاق که می‌شدم می‌دیدم قرآن را بازکرده‌اند و مشغول قرائت قرآن هستند مدتی این مسئله (کثرت قرائت قرآن) ذهنم را مشغول کرده بود تا این‌که روزی به امام عرض کردم: حاج‌آقا شما سراپای وجودتان قرآن عملی است دیگر چرا این‌قدر قرآن می‌خوانید؟

امام مکثی کردند و فرمودند: «هرکس بخواهد از آدمیت سر در بیاورد و آدم بشود باید دائم قرآن بخواند.»

▪ یکی از خدام حرم ملکوتی امیرالمؤمنین می‌گفت: چون قرآن می‌خواندی به تو علاقه‌مند شدم

من در حرم حضرت علی قرآن می‌خواندم و دائماً آن‌جا بودم. امام مرا در آن‌جا دیدند و علاقه‌مند بودند که مرا بپذیرند. پیش از آن یک‌نفر را به سراغ بنده فرستادند. ابتداً نرفتم چون تصور می‌کردم امام از من دل‌گیر هستند و قصد شکایت دارند. بار دوم همان شخص به سراغم آمد و گفت: امام با تو کار دارند.

گفتم: شما را به خدا بگویید چه‌کار دارند.

گفت: به خدا نمی‌دانم.

گفتم: نکند از دست من ناراحت هستند.

گفت: نه فقط به من گفته‌اند که برو آن مردی را که در حرم است به این‌جا بیاور. به او گفتم: شما بروید من خواهم آمد. او هم رفت. وقتی خدمت امام رسیدم از بنده پرسیدند.

اسمت چیست؟ گفتم: حاج ابراهیم خادم‌نجفی. فرمودند: دوست داری در این خانه بمانی و به ما کمک کنی؟

گفتم: آقا من چکاری از دستم ساخته است؟

فرمودند: در کارها وارد می‌شوی. مطمئن باش که در این‌جا راحت هستی. ضمناً من به خودت علاقه‌مند شده‌ام و مهم نیست که چه‌قدر در انجام کارها توانا باشی. چون تو آدم مؤمنی هستی و من هر موقع که به حرم می‌آمدم تو را مشغول قرآن و دعا می‌دیدم.

▪ چشمم را برای قرآن خواندن می‎خواهم

یکی از بستگان نزدیک امام نقل می‎کند: نجف که بودیم، آقا مبتلا به بیماری چشم شدند.

دکتر آمد و چشم ایشان را دید و گفت: شما چند روز قرآن نخوانید و استراحت کنید.

امام یک دفعه خندیدند و گفتند: دکتر! من چشمم را برای قرآن خواندن می‌خواهم. چه فایده‌ای دارد اگر چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما یک کاری بکنید که من بتوانم قرآن را بخوانم!

پابه‎پای آفتاب/181