امربه‌معروف و نهی از منکر باید از روی علم و با توجه به لوازم و شرایطش، انجام گردد و نباید انسانی که خلاف شرع انجام داده را رسوا کرد، اگر این واجب الهی با زبان نرم، مخفیانه و با نیت خیرخواهانه گفته شود، مسلماً تأثیرگذار خواهد بود.
خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ؛ طه/44
با او به نرمی سخن‌گویید ، شاید پند گیرد.
▪ حکایت
از قول مرحوم آیت‌الله‌العظمى حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى مؤسس حوزه مقدّسه علمیّه قم نقل‌شده که گفتند: پیرمردى بود که به نماز جماعت حاضر می‌شد، ولى صورتش را می‌تراشید. من بسیار دوست داشتم تا او را از این منکر، نهى کنم، اما اصلاً دوست نداشتم که این کار من موجب ناراحتی یا خجالت‌زدگی گردد؛ لذا صبر کردم تا فرصت مناسبی حاصل شود و با زبانی نرم او را از این عمل نهی کنم.
روزى کنار درب حرم مطهّر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها با یکدیگر روبرو شدیم، جلو رفتم و به او گفتم: من دوست دارم صورت شما را ببوسم! آن مرد صورت خود را نزدیک آورد، با رفاقت و دوستی؛ صورتش را بوسیدم و در همین حال آهسته در گوشش گفتم:
خواهشاً جاى بوسه من پیرمرد را نتراش!
گفت: چشم.
و از آن پس دیگر محاسنش را نتراشید.
بیا با امر بر معروف کردن
به فرهنگ شهادت آشنا شو
به نهی منکر این کار خدایی
خدا را جستجو کن با صفا شو
منبع: خبرگزاری حوزه، با اقتباس و ویراست از کتاب داستان‌هایی از علماء
Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
سیره خوبان 
نسخه چاپي 
