مفسر کبير قرآن، علامه سيدمحمدحسين طباطبايي رضوان‌الله‌تعالي‌عليه هرساله ايام فاطميه، ده‌روز در خانه‌شان براي شهادت حضرت فاطمه زهراعلیها السلام اقامه عزا مي‌نمودند و همه بستگان و اعضاي خانواده حتي دخترانشان که در شهرهاي ديگر سکونت داشتند مقيد بودند، در اين مدت در مجلس شرکت کنند. معمولاً در تهران و شهرستان‌ها که مي‌رفتند کمتر ديد و بازديد مي‌کردند، ولي وقتي که مي‌گفتند: در همسايگي، يا فلان محل، مجلس روضه و توسلي به حضرت زهراعلیها السلام است، فوراً شرکت مي‌کردند.

استاد امجد نقل مي‌کنند که علامه طباطبايي رضوان‌الله‌تعالي‌عليه به اين بيت از اشعار استادشان، آيةالله‌العظمي شيخ محمدحسين غروي اصفهاني (که در مدح حضرت فاطمه زهراعلیها السلام است) خيلي علاقه‌مند بودند:

مفتقرا! متاب رو، از در او به هيچ سو        

                  زان که مس وجود را فضّه او طلا کند!

و يک‌بار هنگام خواندن خطبه حضرت صديقه طاهرهعلیها السلام به عبارت ليس غيره که رسيدند، بسيار مبهوت شدند؛ بعد رو به ما کرده و فرمودند: «شما که اين همه کتاب فلسفي و عرفاني خوانده‌ايد، آيا ديده‌ايد کسي بتواند چنين بگويد؟»   و نيز سفارش مي‌کردند که شب‌هاي قدر، به ياد حضرت فاطمه زهراعلیها السلام باشيم.  در گشودن رمز و راز اين سفارش، کافي است به روايتي از حضرت امام صادقعلیه السلام اشاره شود که فرمودند: «فمن عرف فاطمه حقّ معرفتها، فقد ادرک ليلةالقدر»: پس هرکس فاطمهعلیها السلام را آن‌چنان که بايد، بشناسد، حتماً شب قدر را درک کرده است.