بازار قدیمی شهر، با نوازش دستان طلایی آفتاب یواش‌‎یواش از خواب شیرین صبح بلند می‌شود، تا مسگرها بکوب‌بکوب و پنبه‌زن‌ها درنگ‌درنگ کردن‌شان را از سر بگیرند. هر کسی هم که از راه می‌رسد، آفتابه مسی در دست، سر وقت حوض پر آب امامزاده می‌رود تا آب بیاورد و جلوی در مغازه‌اش را آب و جارو کند.

در این میان چند نفر از مغازه‌دار‌ها آب و جاروی جلوی در مغازه را با کمی عجله به پایان می‌رسانند تا برای جلسه به مسجد بازار بروند. حالا که آقا برای سرکشی به اقوام و فامیل از قم به میانه آمده است، جلسه گذاشته تا هر کاری از دستش می‌آید برای بهتر شدن صندوق مسجد و وام قرض‌الحسنه‌ای که نیازمندان منتظر گرفتنش هستند انجام دهد.

یکی یکی که به مسجد می‌رسند، آقا را می‌بینند که زودتر از همه آمده و قلم و کاغذ در دست مشغول نوشتن چیزی است.

نیم‌ساعت بعد، جمع‌شان جمع می‌شود. آقا قبل از بردن نام خدا و شروع جلسه، کاغذ و نوشته خوشنویسی شده بر آن‌را، به نگاه کنجکاو حاضران می‌سپارد که مزیّن است به تک‌بیتی پرمعنا از پروین اعتصامی³:

شنیده‌اید که آسایش بزرگان چیست؟

برای  خاطر     بیچارگان    نیاسودن

...............................................................

1 . شهرستان میانه

2 . آیةالله میرزا علی احمدی میانجی‌ قدس‌سره

 3.  شنیده‌اید که آسـایش بـزرگان چیست:

 بـرای خـاطـر بیچـارگـان نیـاسودن

به  کـاخ دهـر کـه آلایـش است بنیـادش

مقیـم گشتـن و دامـان خـود نیـالـودن

همی ز عـادت و کـردار زشت کـم کـردن

همـاره بـر صفت وخـوی نیک افـزودن

ز بهـر بیهُـده، از راستـی بـری نشـدن

بـرای خـدمت تـن، روح را نفـرسـودن

بـرون شـدن ز خـرابـات زندگـی هشیـار

ز خـود نـرفتـن و پیمـانه ‌این پیمـودن

رهی کـه گمـرهیش در پـی است نسپـردن

دری که فتنه‌اش اندر پس است نگشودن

بیژن شهرامی