آیتاللهالعظمی جوادی آملی
جهان ظلم را برنمیتابد و سنت الهی بر نابودی ستمکاران است
این مرجع تقلید، با اشاره به حوادث غزه و ظلم صهیونیستها، گفتند: سرانجام ستمگران نابودی است و سنت الهی در ریشهکن ساختن ظلم قطعی خواهد بود؛ همانگونه که بدن انسان غذای ناسازگار را پس میزند، عالَم نیز ظلم را تحمل نمیکند.
به گزارش روابط عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، جلسه هفتگی درس اخلاق حضرت آیتالله جوادی آملی، در مسجد اعظم قم و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.
ایشان در ادامه شرح نهجالبلاغه و در تفسیر کلام قصار ۱۸۴ امیرالمؤمنین(ع) «مَا شَكَكْتُ فِي الْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ» بیان کردند: معرفت حقیقی، هنگامی که از سوی خداوند به بنده ارائه شود، هرگز با تردید همراه نیست و راه شک در آن بسته میشود.
معظمله افزودند: عصمت و معجزه دو موهبت الهیاند که نه با درسخواندن به دست میآیند و نه از سنخ علوم معمولیاند؛ این مقامات ویژه، «هبه» الهی برای خلفای خدا و حجج الهی است.
حضرت آیتالله جوادی آملی، با تأکید بر اینکه معجزه در زمره علوم اکتسابی قرار نمیگیرد و وابسته به اراده الهی و شأن خلافت الهی است، نه مهارت علمی و فراگیریهای بشری، با اشاره به جایگاه خلیفةالله اذعان کردند: خلیفه خدا کسی است که کار الهی میکند، نه اینکه صرفاً عالم، محقق یا مدرس باشد. علما و فقها با تلاش خود عالم میشوند؛ اما خلافت الهی جایگاهی است که تنها با انتخاب و افاضه خداوند محقق میشود.
مفسر بزرگ قرآن کریم، در تبیین تفاوت «علم معصوم» با علوم بشری بیان کردند: علم الهی، علمى است که نه خطا در آن راه دارد و نه کسی میتواند، صاحب آن علم را از مسیر حق منحرف کند. اینکه حضرت در نهجالبلاغه میفرماید: «ما کَذَبْتُ وَلا كُذِّبْتُ وَلا ضَلَلْتُ وَلا ضُلَّ بِی»؛ یعنی نه خود گمراه شدیم، نه کسی توانست ما را گمراه کند، [براین امر اشاره دارد].
حضرت آیتالله جوادی آملی، با اشاره به ظلم و عاقبت آن و با استناد به کلام قصار ۱۸۶ نهجالبلاغه «لِلظَّالِمِ الْبَادِي غَداً بِكَفِّهِ عَضَّةٌ» تأکید کرد: نظام هستی با ظلم سازگار نیست؛ همانگونه که بدن انسان غذای ناسازگار را پس میزند، عالَم نیز ظلم را تحمل نمیکند.
این مرجع تقلید، با اشاره به حوادث غزه و ظلم صهیونیستها، بیان کردند: سرانجامِ ستمگران نابودی است و سنت الهی در ریشهکن ساختن ظلم قطعی خواهد بود.
معظمله در بخش دیگری از سخنان خود، با اشاره به جایگاه آموزنده زیارتنامهها، اذعان کردند: زیارتها تنها قرائت الفاظ نیستند؛ بلکه درسهای بزرگ معرفتی برای سالکان راه حق بهشمار میآیند. گاهی ممکن است انسان توفیق تشرف به حرم را نیابد؛ اما مطالعه دقیق زیارت جامعه کبیره، خود دریایی از معرفت و آموزههای عمیق است.
حضرت آیتالله جوادی آملی گفتند: در زیارت جامعه، انسان حاجات فراوانی را مطرح میکند و از خداوند میخواهد که آنها را برآورده سازد؛ اما در کنار همه این نیازها، یک حاجت اصلی و بنیادین وجود دارد که شیعه در حضور معصوم(ع) بر زبان میآورد و آن، دستیافتن به مدرسه معرفتی اهلبیت(ع) است؛ مدرسهای که فرشتگان نیز در آن شاگردی میکنند و علوم آن تنها در دسترس پیامبران مرسل و فرشتگان مقرّب است.
ایشان تصریح کردند: این زیارتها به ما میآموزند که حقیقت علم اهلبیت(ع) فراتر از حد توان بشر عادی است و ما باید از خداوند بخواهیم، بهرهای از این علوم نورانی نصیبمان شود؛ چراکه همین بهره اندک، مسیر انسان را از خطا، لغزش و گمراهی حفظ میکند. حوزههای علمیه باید از این معارف بلند استفاده کنند و جامعه اسلامی را بهسوی تحقق کامل عدالت و حاکمیت حق رهنمون سازند.
ایشان در ادامه شرح نهجالبلاغه و در تفسیر کلام قصار ۱۸۴ امیرالمؤمنین(ع) «مَا شَكَكْتُ فِي الْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ» بیان کردند: معرفت حقیقی، هنگامی که از سوی خداوند به بنده ارائه شود، هرگز با تردید همراه نیست و راه شک در آن بسته میشود.
معظمله افزودند: عصمت و معجزه دو موهبت الهیاند که نه با درسخواندن به دست میآیند و نه از سنخ علوم معمولیاند؛ این مقامات ویژه، «هبه» الهی برای خلفای خدا و حجج الهی است.
حضرت آیتالله جوادی آملی، با تأکید بر اینکه معجزه در زمره علوم اکتسابی قرار نمیگیرد و وابسته به اراده الهی و شأن خلافت الهی است، نه مهارت علمی و فراگیریهای بشری، با اشاره به جایگاه خلیفةالله اذعان کردند: خلیفه خدا کسی است که کار الهی میکند، نه اینکه صرفاً عالم، محقق یا مدرس باشد. علما و فقها با تلاش خود عالم میشوند؛ اما خلافت الهی جایگاهی است که تنها با انتخاب و افاضه خداوند محقق میشود.
مفسر بزرگ قرآن کریم، در تبیین تفاوت «علم معصوم» با علوم بشری بیان کردند: علم الهی، علمى است که نه خطا در آن راه دارد و نه کسی میتواند، صاحب آن علم را از مسیر حق منحرف کند. اینکه حضرت در نهجالبلاغه میفرماید: «ما کَذَبْتُ وَلا كُذِّبْتُ وَلا ضَلَلْتُ وَلا ضُلَّ بِی»؛ یعنی نه خود گمراه شدیم، نه کسی توانست ما را گمراه کند، [براین امر اشاره دارد].
حضرت آیتالله جوادی آملی، با اشاره به ظلم و عاقبت آن و با استناد به کلام قصار ۱۸۶ نهجالبلاغه «لِلظَّالِمِ الْبَادِي غَداً بِكَفِّهِ عَضَّةٌ» تأکید کرد: نظام هستی با ظلم سازگار نیست؛ همانگونه که بدن انسان غذای ناسازگار را پس میزند، عالَم نیز ظلم را تحمل نمیکند.
این مرجع تقلید، با اشاره به حوادث غزه و ظلم صهیونیستها، بیان کردند: سرانجامِ ستمگران نابودی است و سنت الهی در ریشهکن ساختن ظلم قطعی خواهد بود.
معظمله در بخش دیگری از سخنان خود، با اشاره به جایگاه آموزنده زیارتنامهها، اذعان کردند: زیارتها تنها قرائت الفاظ نیستند؛ بلکه درسهای بزرگ معرفتی برای سالکان راه حق بهشمار میآیند. گاهی ممکن است انسان توفیق تشرف به حرم را نیابد؛ اما مطالعه دقیق زیارت جامعه کبیره، خود دریایی از معرفت و آموزههای عمیق است.
حضرت آیتالله جوادی آملی گفتند: در زیارت جامعه، انسان حاجات فراوانی را مطرح میکند و از خداوند میخواهد که آنها را برآورده سازد؛ اما در کنار همه این نیازها، یک حاجت اصلی و بنیادین وجود دارد که شیعه در حضور معصوم(ع) بر زبان میآورد و آن، دستیافتن به مدرسه معرفتی اهلبیت(ع) است؛ مدرسهای که فرشتگان نیز در آن شاگردی میکنند و علوم آن تنها در دسترس پیامبران مرسل و فرشتگان مقرّب است.
ایشان تصریح کردند: این زیارتها به ما میآموزند که حقیقت علم اهلبیت(ع) فراتر از حد توان بشر عادی است و ما باید از خداوند بخواهیم، بهرهای از این علوم نورانی نصیبمان شود؛ چراکه همین بهره اندک، مسیر انسان را از خطا، لغزش و گمراهی حفظ میکند. حوزههای علمیه باید از این معارف بلند استفاده کنند و جامعه اسلامی را بهسوی تحقق کامل عدالت و حاکمیت حق رهنمون سازند.