نماینده ولیفقیه در استان خراسان رضوی گفت: ویژگی بارز اباالفضلالعباس(ع)، یکی در وابستگی به مقام ولایت امام زمان خود و دیگری علم، دانش، فهم و بصیرت او بود تا جایی که حتی دیانت او هم در خدمت ولایتمداری و وابستگیاش به امام زمانش قرار داشت.
به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد مقدس، آیتالله سیداحمد علمالهدی، در برنامه سخنرانی و مقتلخوانی روز تاسوعا که در رواق امام خمینی(قد) حرم مطهر رضوی(ع) برگزار شد، با اشاره به حدیث امام جعفر صادق(ع)، اظهار کرد: وجود مقدس امام صادق(ع) شاخصههایی را برای قمر بنیهاشم(ع) بیان میکنند که تفسیر آن نشان میدهد که امام صادق(ع) والاترین فضائل را برای عمویشان مطرح کردهاند تا جایی که میفرمایند «کان عمنا العباسبن علی نافذالبصیرة صلبالإیمان جاهد مع أبیعبدالله و أبلی بلاءً حسناً و مضی شهیداً».
وی افزود: متأسفانه حقیقت این است که ما در عرصه معرفتشناسی اهلبیت(ع) کوتاهی کردیم؛ بسیاری از ما، تنها خصایصی که از حضرت اباالفضل(ع) میشناسیم، منحصر در شجاعت، سینهستبر، بازوی پهن، قد بلند و چهره زیبای اوست؛ درحالیکه انحصار شخصیت قمر بنیهاشم(ع) در این خصایص، نهتنها معرفت نیست؛ بلکه جسارتی به ساحت مقدس حضرت محسوب میشود؛ زیرا افزون بر این خصایص، قاضی ابویوسف که یک عالم اهلسنت در زمان هارونالرشید بود، درباره قمر بنیهاشم(ع) میگوید: «کان عباسبن علی من فقهاء بنیهاشم».
ولایتمداری و فقاهت، دو ویژگی شاخص حضرت اباالفضل(ع)
نماینده ولیفقیه در استان خراسان رضوی، در تبیین دو ویژگی بارز حضرت اباالفضل(ع) خاطرنشان کرد: ویژگی بارز اباالفضلالعباس(ع)، یکی در وابستگی به مقام ولایت و امامت امام زمان خود و دیگری علم، دانش، فهم و بصیرت او بود تا جایی که حتی دیانت او در خدمت ولایتمداری و وابستگیاش به امام زمانش قرار داشت و بههمین خاطر، وقتی امام صادق(ع) بنای توصیف جایگاه والای قمر بنیهاشم(ع) را دارد، او را «نافذالبصیره» میداند؛ یعنی کسی که در بینش خود نسبت به امام زمانش، بینش و رویه ارادی داشت نه انفعالی.
وی تأکید کرد: در میان شهدای کربلا، تنها قمر بنیهاشم(ع) است که «نافذالبصیره» خوانده شده و جمعی از مفسران، این صفت را از صفات حضرت سیدالشهدا(ع) دانستهاند که نشان میدهد، شخصیت قمر بنیهاشم(ع) بهحدی از تعالی نفسانی و روحانی رسیده بود که صفتی از وجود باکرامت یک معصوم به او اطلاق میشد.
امام جمعه مشهد، با اشاره به خطبه ۱۰۵ نهجالبلاغه، گفت: وجود مقدس امیرمؤمنان(ع) در نهجالبلاغه میفرماید: «ان ابصر الابصار ما نفذ فیالخیر طرفه»؛ یعنی بیناترین چشمها از آن کسی است که در امور خیر نظر داشته باشد. اباالفضلالعباس(ع) اینگونه بود و اطلاق صفت نافذالبصیره به او به این خاطر بود که پیش از انجام کاری، در همه جوانب خیر آن، کاوش میکرد و برای به ثمر رساندن عملی، صاحب قاطعترین ارادهها بود؛ اما این اراده قمر بنیهاشم(ع) در حمایت از حضرت سیدالشهدا(ع) بهخاطر غیرت عشیرهای و حتی پیوند برادری نبود؛ بلکه به این خاطر بود که اباالفضلالعباس(ع) با بصیرت نافذ خود میدانست که مسیر کمال عبودیت و دستیابی به عالیترین درجات معنویت اخروی در گروی پیروی از امام حسین(ع) است.
وی ابراز کرد: در سایه همین ولایتمداری بود که امام سجاد(ع) درباره قمر بنیهاشم(ع) فرمود: «ان للعباس عندالله تبارک و تعالی منزلةً یغبطه بها جمیعالشهداء یومالقیامة»؛ یعنی عباسبن علی(س) نزد پروردگار عالم جایگاهی دارد که در قیامت همه شهدا به آن غبطه میخورند.
قمر بنیهاشم(ع)، صاحب بصیرت نافذ و ایمان رسوخناپذیر
آیتالله علمالهدی در تبیین شاخصههای دیگر شخصیت حضرت اباالفضلالعباس(ع)، اظهار کرد: امام صادق(ع) درباره عمویشان قمر بنیهاشم(ع)، او را «صلب الإیمان» خطاب میکنند؛ یعنی کسی که ایمان مستحکم و رسوخناپذیر داشت و برخلاف بسیاری از افراد که از پولپرستی گرفته تا قدرتطلبی و حتی علاقه به همسر و فرزند بر ایمان آنها اثرگذار است، بنا بهفرموده امام صادق(ع)، هیچ موضوعی نمیتوانست، به ایمان اباالفضلالعباس(ع) خدشهای وارد کند.
وی افزود: اگرچه همه اصحاب سیدالشهدا(ع) همرزم امام زمان خود بودند؛ اما قمر بنیهاشم(ع) از معدود شهدای دشت کربلاست که وصف «جاهد مع أبیعبدالله» و افتخار جهادگری دوشادوش اباعبدالله(ع) به او اطلاق شده است.