به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد علوم وحیانی اسراء، آیین نکوداشت قرآن‌شناس و حدیث‌پژوه آیت‌الله سید محمدباقر حجتی مازندرانی، با پیام حضرت آیت‌الله جوادی آملی در دانشکده الهیات دانشگاه تهران برگزار شد. متن پیام ایشان به این شرح است:
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«الحمد لله رب العالمین وصلی الله علی جمیع الأنبیاء والمرسلین والأئمة الهداة المهدیین وفاطمة الزهراء بهم نتولی ومن أعدائهم نتبرء الی الله».
مقدم شما فرهیختگان، نخبگان علمی و ادبی و بزرگواران فن ادب و مقال و مقالت و علاقه‌مندان به علوم انسانی را گرامی می‌داریم و از ذات اقدس الهی مسئلت می‌کنیم، همه کسانی که در خانه اندیشمندان خدمت‌گزاران به علوم اسلامی کوششی دارند، سعی‌شان را بلیغ و خدمات‌شان را مقبول الهی قرار بدهد و از برگزارکنندگان این‌گونه از محافل علمی، حق‌شناسی می‌کنیم و از همه کسانی که با ایراد مقال یا ارائه مقالت بر وزن علمی این‌گونه از همایش‌ها و نکوداشت‌ها افزوده و می‌افزایند حق‌شناسی می‌کنیم. از ذات اقدس الهی مسئلت می‌کنیم، همه اندیشمندانی که در این‌گونه از محافل از آنها حق‌شناسی می‌شود، آثار قلمی اینها را به احسن وجه بپذیرد.
آنچه که در این محفل مطرح است، نکوداشت حضرت آیت‌الله حاج سید محمدباقر حجتی مازندرانی است. این شخصیت بزرگ که اهل بابل است، از آشنایان و دوستان چندین ساله ماست. آنچه که ما از سال 30 به بعد یعنی در حدود هفتاد سال قبل با این بزرگوار مأنوس بودیم، مشغول درس و بحث و تحقیق و تألیف و قلم و بنان و بیان بودند. امیدواریم خدماتی که در طی این بیش از نیم‌قرن انجام داده و انجام گرفته است، مقبول پروردگار باشد و همه عزیزانی که در این راه سعی بلیغ داشتند که علوم انسانی را به جامعه معرفی کنند که جزء بهترین علوم است و حقیقت انسان را به انسان می‌شناساند، از کجا آمد و به کجا می‌رود را به او می‌فهمانند، به احسن وجه بپذیرد.
در سوره مبارکه «جاثیه» حرف‌های یک عده از دنیاگرایان را نقل می‌کند که اینها با این مثلث مذموم، دنیا را می‌شناسند و لاغیر
می‌گویند جز دنیا خبری نیست. جهان ماده و دنیاست و لاغیر. این یک وهم و خیال (است).
دو: غیر از مرگ و زندگی در عالم خبری نیست.
سه: گرداننده دنیا، گرداننده مرگ و زندگی، طبیعت است و غیر از طبیعت خبری نیست، این سه: [حیاتنا الدنیا نموت ونحیا وما یهلکنا إلا الدهر]. این در سوره مبارکه «جاثیه» است.
ذات اقدس الهی که این نظم دقیق ریاضی جهان را به عهده دارد و مدیر و مدبر است (و) به همه ما می‌گوید که چرا نظریه‌پردازی نمی‌کنید؟ چرا فقط نگاه می‌کنید و نمی‌بینید؟
 نگاهی که به رؤیت نرسد سودمند نیست. چرا نظریه‌پردازی نمی‌‌کنید درباره آسمان و زمین؟ آنکه نگاه می‌کند و نمی‌‌بیند، او کور است.
فرمود این‌چنین نیست که دنیا باشد و آخرت نباشد. دنیای بی‌آخرت بازیچه است؛ زیرا هرکس هرچه کرد، بی‌اساس باشد؛ نه مسئولیتی داشته باشد، نه حساب و کتابی داشته باشد، می‌شود لغو. فرمود: من که خدایم، دنیا را خلق کردم، بازیگر نیستم و دنیا هم بازیچه نیست. دنیای بی‌هدف و کار بی‌مسئولیت بازیچه است، این یک.
درباره مرگ و زندگی این‌طور نیست که در زمین ریخته باشد و هر کسی یکی را بگیرد. فرمود: [خلق الموت والحیاة]؛ مرگ یک آفریدگاری دارد، زندگی یک آفریننده‌ای دارد، دقیق و ریاضی است.
سه: مرگ و حیات به احیاء و امات وابسته است؛ نه خود مرگ و حیات باشند و هرکس خواست برسد. [یحیی‏ ویمیت] دنیا بی‌هدف نیست. انسان پایانی دارد و آن ابدیت اوست. اساس کار این است که انسان تنها بدن نیست روح دارد و روح هرگز نمی‌میرد و انسان با روح برای ابد زنده است در هر عالمی، بدنی مناسب، با آن دارد. این بدن را در دنیا دارد. همین انسان را با همین بدن، بعد از او هم زنده نگه می‌دارد. عده‌ای که آسمان و زمین را از منظر ماده می‌بینند و نه ماورای ماده و طبیعت‌انگارند که خدا فرمود: اینها روی گمان حرف می‌زنند نه روی علم، اینها کسانی‌اند که اهل نظر هستند؛ نه اهل رؤیت. اهل نگاه هستند؛ نه اهل دیدن. کسی که نگاه می‌کند و نمی‌‌بیند، این کور است.
در بخش پایانی سوره مبارکه «طه» آمده که یک عده‌ای که اهل دیانت نیستند، نگاه می‌کنند؛ ولی آفریدگار را با چشم دل نمی‌‌بینند؛ اینها کور هستند. اگر کورند، در قیامت کور محشور می‌شوند. [نحشره یوم القیامة أعمی] به خدا عرض می‌کنند: خدایا! ما در دنیا بینا بودیم. چرا ما را کور محشور کردی؟ [رب لم حشرتنی‏ أعمی‏ وقد کنت بصیراً] در بخش پایانی سوره «طه» آمده که خدای سبحان به آنها جواب می‌دهد: [کذلک]؛ یعنی شما کور بودید، بینا نبودید. شما این آثار دقیق علمی را دیدید و این اثرآفرین و دنیاآفرین را ندیدید!؛ [رب لم حشرتنی‏ أعمی‏ وقد کنت بصیراً]، [قال کذلک]؛ یعنی همین‌جور بودید. شما که بینا نبودید، کور بودید، الآن هم کور محشور می‌شوید. شما اهل نظر بودید؛ نه اهل رؤیت. اهل نگاه بودید نه اهل دیدن. آفریدگار را که ندیدی.
 استاد سید محمدباقر حجتی، سالیان متمادی با این علوم مأنوس بود، تعلیم کرد، تدریس کرد، بینا بود، بینا تربیت کرد. از همه شما بزرگوارانی که برای حق‌شناسی و نکوداشت این شخصیت بزرگ علمی سعی بلیغ داشته و دارید، خدا به احسن وجه بپذیرد و جامعه اسلامی را به آن هدف والایش برساند و حوزه و دانشگاه را در سایه عنایت ولی‌عصر(ارواحنا فداه) کامیاب و موفق بدارد و همه شما اساتید و خدمت‌گزاران علمی را بیش از پیش توفیق عطا بکند.
«والسلام علینا وعلیکم ورحمة الله وبرکاته»