ملازمه بین حکم، موضوع و رابطه وثیق بین آنها نزد فقها از بدیهیّات است و مطالب اشاره‌وار فراون و البته گاه پراکنده‌ای در مباحث مختلف اصولی و فقهی درباره مناسبات موضوع و حکم وجود دارد؛ اما به‌جهت علمی و تاریخی از طرف فقهای اسلام به آن میزان که درباره استنباط احکام مباحث مبسوط مطرح شده است، در زمینه شناخت موضوعات احکام، چندان کار گسترده، عمیق و مستقلی صورت نگرفته است.
از آنجا که موضوعات و احکام شرعی با هم رابطه‌ای ناگسستنی دارند، ناآشنایی با موضوعات احکام فقهی  و موضوع‌شناسی می‌تواند، استنباط احکام و نتایج آن را دچار اختلال کند. درباره شناخت موضوعات، دست‌کم می‌بایست در سه عرصه کار علمی صورت پذیرد:
 - شناخت  مقوله موضوع و مباحث پیرامونی آن؛
-  روش شناخت موضوعات؛
-  بررسی موضوعات خاص  و مرتبط با «فقه مضاف» بر اساس روش‌های مناسب در هر کدام از رشته‌های علمی.
تفاوت‌های اساسی که میان موضوعات در علوم مختلف با یکدیگر وجود دارد و همچنین تفاوت‌های میان حکم و موضوع، در شناخت هر یک از موضوعات بسیار تأثیرگذار است؛ به‌ویژه به‌جهت منبع، ابزار و مرجع شناخت، افزون بر پیوند موضوعات احکام با علوم و فنون مختلف، گستردگی موضوعات جدید و تخصصی شدن علوم در عصر ما، ضرورت توجه ویژه به روش شناخت موضوعات احکام فقهی را  دوچندان کرده است.
این کتاب در چهار فصل تنظیم شده است:
فصل اول: تعاریف و کلیات؛ فصل دوم: انواع موضوع، فرایند و متصدیان شناخت آن‌ها؛ فصل سوم: روش شناخت موضوعات شرعی؛ فصل چهارم: روش شناخت موضوعات عرفی.
کتاب «نیمه اول اجتهاد(روش شناخت موضوعات)» زمستان 1401 در 295 صفحه و با قطع وزیری از سوی انتشارات مؤسسه موضوع‌شناسی منتشر شده که علاقه‌مندان می‌توانند، با مراجعه به فروشگاه مؤسسه موضوع‌شناسی به نشانیmozooshenasi.ir اصل  این کتاب را درخواست بدهند و یا  با شماره 32936045-025 تماس بگیرند.