او پس از دو سال خواندن دوره راهنمایی،‌ آهنگ حوزه کرد. ابتدا به‌مدت چهار سال در مدرسه علمیه هراتی شهر تربت حیدریه اقامت نمود و آنگاه توفیق مجاورت بارگاه ملکوتی امام هشتم(ع) یار او شد و توانست، در مدرسه المهدی(عج) مشهد مقدس دروس حوزوی را تا معالم‌الاصول ادامه دهد.

  اخلاق شهید
شهید به سحرخیزی و قرائت قرآن اهمیت می‌داد. فردی کم‌حرف بود و تا از او سؤالی نمی‌کردند، حرف نمی‌زد. به تحصیل و کسب دانش علاقه زیادی داشت. اخلاق نیکش، او را میان جوانان محبوب و اسوه کرده بود.

  بصیرت انقلابی
بصیرت و آگاهی شهید نسبت به فضای کشور در سطحی بود که آرامش حجره‌ها و حلاوت درس خواندن را با ناآرامی‌های مناطق جنگی عوض کرد. نوشته‌اند که او جوانان منطقه زندگی‌اش را به رفتن به جبهه‌ها تشویق می‌کرد و می‌گفت: «بروید جبهه‌ها را پر کنید که دنیا ارزشی ندارد.»
وی مدتی در لشکر ویژه شهدا و نیز گردان امام محمدباقر(ع) فعالیت داشت و پس از آشنایی با مسائل نظامی، عازم جبهه شد.
برادر ایشان نیز، از رزمندگان دفاع مقدس بود.

  شهد شهادت
عاقبت این روحانی مجاهد در سال 1365 شمسی، در عملیات کربلای 2 در منطقه حاج‌عمران، با اصابت ترکش به سر و شکم به درجه شهادت رسید. پیکر پاک شهید پس از تشییع در زادگاهش، در میان مزار دو پسرخاله شهیدش دفن شد. شهید در زمان شهادت از نعمت پدر محروم بود و مادر والامقامش در روز تشییع بر سر تابوت شیرینی می‌ریخت.

​​​​​​​   فرازی از وصیت
هدفم از جبهه رفتنم این است که راه حسین(ع) را ادامه دهم.
هم‌اکنون که مسلمانان [در جبهه‌‌ها] کشته می‌شوند، دیگر برای من مهم نیست که کشته شدنم به چه صورت باشد.